بانوی قهرمان

خانم الهه احمدی، تیرانداز المپیکی کشورمان، امروز مقام ششم را در المپیک کسب کرد و بعد از کسب این مقام گفت: شرمنده مردم ایران هستم! خانم احمدی! شما برای ما، قهرمان المپیک هستید. به نظر من، موفقیت یک فرد را باید با مجموعه ای از معیارها سنجید و قطعا برای ما، کسب مقام ششم در المپیک، توسط یک زن با حیا، با حجاب و پرتلاش ایرانی؛ کمتر از قهرمانی نیست. 

کاش مسئولان ورزش و غیر ورزش مان هم، به اندازه خانم احمدی غیرت داشتند و جز به قهرمانی راضی نمی شدند و حتی با کسب مقامی عالی، مانند ششمی المپیک، در برابر مردم اظهار شرمندگی می کردند. 

پی نوشت 1: 

حالا ما بگوییم بانوی مسلمان ایرانی چنین و چنان است؛ این حرف است؛ میتواند مخاطب ما را قانع بکند، میتواند قانع نکند؛ اما وقتی بانوی مسلمان ما در یک چنین میدانی یا در میدان‌های بزرگ مشابه‌اش - همان‌طور که ذکر کردند، در میدان نبرد، در میدان حماسه و ایثار، در میدان سیاست، در میدان مدیریت‌های کلان کشور یا در میدان علم - خودش را نشان داد، این کار از ده‌ها کتاب، از صدها ورق، از هزارها سطر نوشته ارزشش بیشتر است. این، تجسم واقعیت است؛ این، تبلور آن چیزی است که وجود دارد؛ چشم‌شان را که نمیتوانند منکر بشوند. کاری که میتوانند بکنند، این است که در تبلیغات آن را منعکس نکنند؛ کما این‌که نمیکنند و نکرده‌اند؛ اما ما خودمان باید در تبلیغات‌مان این را منعکس کنیم. 

وقتی ما اراده و عزم یک جوان مسلمان یا یک بانوی مسلمان را تجسم میدهیم و نشان میدهیم که چه عزم راسخی او را به این عرصه کشانده، این، تقویت اراده را در سطوح متوسط جامعه زمینه‌سازی میکند. البته در این کار، فضایل اخلاقی دیگری هم وجود دارد: کار دسته‌جمعی، توکل، اعتماد به نفس؛ همه‌ی اینها خصوصیاتی است که آمیخته‌یی از همه‌ی این خصوصیات در وجود یک ورزشکار که چنین کارهای بزرگی را انجام میدهد، نشان داده میشود؛ یعنی در واقع یک مجموعه‌ی در هم تنیده‌یی از احساسات درست، از خُلقیات والا در یک ورزشکاری که به یک چنین ورزش بزرگی و کار بزرگی دست میزند، هست.

(رهبر معظم انقلاب در جمع زنان فاتح قله اورست. 30 آبان 84)